تمام تنم می سوزد از زخم هایی که خورده ام
دردِ یک اتفاق که شاید با اتقا قِ تـو
دردش متفاوت باشد ویرانم می کند
من از دست رفته ام ، شکسته ام
می فهمی ؟
به انتهایِ بودنم رسیده ام ؛
اما اشک نمی ریزم
پنهان شده ام پشتِ لبخنـدی که درد می کند

من آنقدر خواستمت که نخواستنت را ندیدم
تو آنقدر نخواستی که هیچ چیز از من ندیدی

پشت سرم حرف بود…
حدیث شد…
می ترسم آیه شود !
سوره اش کنند به جعل !
بعد تکفیرم کنند این جماعت نا اهل

به سلامتی دریا ! نه به خاطر بزرگیش واسه یک رنگیش !

به سلامتی پرچم ایران که سه رنگه ، تخم مرغ که دو رنگه ، رفیق که یه رنگه !

به سلامتی کرم خاکی نه به خاطر کرم بودنش ، به خاطر خاکی بودنش !

به سلامتی پل عابر پیاده که هم مردا از روش رد میشن هم نامردا !

به سلامتی کلاغ قصه ها که خسته راهه و هیچوقت به خونش نمیرسه !!!

به سلامتی تابلوی ورود ممنوع که یه تنه یه اتوبان رو حریفه !

به سلامتی زغال که با همه ی سیاهیش رنگ عوض نمیکنه !

به سلامتی زنجیر نه به خاطر اینکه درازه ، به خاطر اینکه همشون با همن !

به سلامتی سایه که هیچوقت آدمو تنها نمیزاره !

به سلامتی نهنگ که گنده لات دریاست !

به سلامتی شلغم نه به خاطر (شل)ش ، به خاطر غمش !

به سلامتی سرنوشت که نمیشه اونو از سرنوشت !

به سلامتی سیم خار دار که پشت و رو نداره !

به سلامتی اونی که همیشه راستشو میگه !

به سلامتی همه اونایی که دوسشون داریم و نمیدونن ، دوسمون دارن و نمیدونیم !

به سلامتی دیوار ، نه به خاطر بلندیش واسه اینکه هیچوقت پشت آدمو خالی نمیکنه !